De eerste triathlons zitten er alweer op! Wat word ik daar blij van! Oké, het niveau is nog lang niet zoals het was en toch is het heerlijk om weer mee te mogen doen!
Mijn eerste triathlon als mama was 28 mei in Almere bij de Duin triathlon. Vorig jaar moest ik deze met de handrem er op doen. We wisten toen net dat ik zwanger was. Een jaar later een lieve kleine grote supporter!
Voor het eerst mag ik starten in mijn nieuwe team: de TTW Ladies. Het voelt als thuiskomen. Wat een warm bad. Gezellige meiden om samen mee te sporten!
Geen idee wat ik kon verwachten vandaag. Het trainen gaat met ups en downs. Één stap vooruit, twee stappen terug. Zo ervaar ik het een beetje. Zo af en toe een training met snelheden van ‘vroeger’, maar het meeste ervaar ik nog echt als opbouwen.
Bij het zwemmen haal ik tegenwoordig wat vaker de oude snelheden, dus ik ben toch maar brutaal voor aan gestart. Wel aan de zijkant, zo dat ik niet overlopen zou worden (een ren start is voor mij niet weggelegd). Ook weer voor de eerste keer in wetsuit gezwommen. Even wennen weer! Ik kom als 10e (of 11e) het water uit en ren naar mijn fiets.
Helaas krijg ik mijn helm niet goed op en verlies daar behoorlijk wat tijd mee. Beginnersfoutje 😉 Fietsen gaat behoorlijk goed! Ik kan druk op de pedalen houden en heb weinig verval. Heerlijk!
Hardlopen was een ander verhaal…De laatste tijd ben ik steeds benauwd met hardlopen en gaan mijn buikspieren in de kramp. Nu gebeurde dat ook. Balen! Stukjes wandelen wisselden elkaar af met hardlopen en ik kom uiteindelijk niet als laatste (Doel behaald!) over de finish. De foto zegt genoeg 😉
Bij de finish wachten al mijn teamgenoten mij op! Lief! Ik word omhelst. Ik mopper een beetje dat het lopen zwaar ging. Gelukkig helpen de meiden mij herinneren dat het nog maar vijf maanden geleden bevallen ben en icm borstvoeding dit helemaal zo slecht niet is! Toch maar gedaan!
Ik baal een beetje dat mijn volgende wedstrijd pas in september is. Gelukkig kan ik toch nog starten in Nederhorst den Berg, drie weken na de Duin triathlon. Ook weer zo’n warme dag! De afgelopen week wil het allemaal niet zo. Weinig energie, trainen lukt niet lekker. Voor de leuk doe ik toch mee.
Nu ook weer een renstart en ik sta weer voor aan. Na de start rennen we een stuk en ik begin te dolfijnen. Veel te vroeg. Oeps. Ik word aan de kant geduwd, er wordt over me heen gesprongen…Weer zo’n stomme beginnersfout! Hoestend en proestend duik ik over de lijn naar de zijkant en begin daar te zwemmen. Mijn armen zijn al vol gelopen en ik kom niet goed het water uit. Pech gehad! Op naar het volgende onderdeel. Ik ren naar de fiets (wat een enorm stuk rennen is, en had mijn pak al vroeg uitgetrokken) en ook daar loop ik te hannesen. Waarmee weet ik niet eens meer. Eenmaal op de fiets voelen de benen ook slap. ‘Maakt niet uit, gewoon lekker doorgaan! Maak er een goede training van!’, zeg ik tegen mijzelf.
Hardlopen ging niet snel, maar ik heb minder hoeven wandelen dan bij de Duin triathlon. Uiteraard veel te langzaam naar mijn zin kom ik bij de finish aan. Op de terugweg heb ik besloten dat ik best wat minder streng voor mezelf mag zijn. Ik doe wat ik kan, wat ik doe gaat wisselend; het zij zo. De lat minder hoog leggen (valkuil van mij) en genieten dàt ik het kan! Genieten dat we het zo met elkaar kunnen combineren dat we allebei het beste uit onszelf kunnen halen, zonder dat er iemand onder lijdt. Ook Vera niet.
Want zeg nou zelf…zo’n mooi meisje wil je toch alleen maar het beste van alle werelden geven? Het is een heel blij, tevreden, gezellig meisje.
Om de maand juni leuk af te sluiten ben ik afgelopen zaterdag in Oud Gastel samen met team Fleur gestart. Vorig jaar voor elkaar gekregen een mooie racekar voor haar te financieren namens vele gulle gevers. Ik probeer elk jaar minimaal één race met Fleur en Wytse mee te doen.
Voor Wytse begon het spannend, want ik mocht met Fleur zwemmen. Fleur lag in de kano en we werden vergezeld door ‘Flipper’. Zij moest Fleur in de gaten houden en wanneer ze zou gaan zitten, zeggen dat Fleur weer moest gaan liggen.
5 minuten na de vorige start mochten wij van start. Helaas als enige speciale team. Zwemmen met een kano achter je aan is wel even andere koek! Heel zwaar is het niet, maar toch merk je wind tegen en dat je iets achter je aan trekt. Ik heb lekker ontspannen gezwommen (hoewel…toen ik twee groene badmutsen zag in de verte wilde ik daar toch wel graag voorbij ;-)). Het schijnt dat de duikster na 100 meter de boot ingetrokken is, omdat ze ons niet bijhield. Haha!
Na het zwemmen mocht ik Fleur overdragen aan Wytse. Hij ging met haar het fiets onderdeel afleggen. Pittig windje stond er voor ze! Veel sneller dan verwacht waren ze alweer terug! Yes! Nu mag ik weer meedoen!
Met zijn drieën hebben we de 5 kilometer afgelegd. Wederom weer de benauwdheid bij mij, maar zo samen lopen helpt toch om het wandelen iets langer uit te stellen. Na heel eventjes wandelen hebben we de rest keurig hardgelopen en kwamen we met een big smile over de finish! Wat een fantastische dag weer!
En nu de komende weken even niks. Weer verder bouwen!
Fotocredits:
Ingrid Hardorff, Eric Triou, Margreet Bennis, Angela Krijgsman