Team Fleur

Zaterdag 13 augustus was het eindelijk zo ver. Samen met team Fleur starten in een triathlon! Team Fleur? Ja! Team Fleur!
Team Fleur bestaat uit Fleur (team captain) en haar angels (begeleiders). Een team met captain is ontstaan vanuit de Lighthouse Sports Foundation. Deze stichting stelt zich ten doel dat: ‘Kinderen met speciale behoeften de mogelijkheid te bieden om deel te nemen aan (sport)evenementen. Dit zodat de kinderen het plezier van het samen sporten kunnen ervaren en kunnen participeren in voor anderen zo vanzelfsprekende activiteiten’.

^{Geschreven door Maryvonne}

Fleur is een meisje met speciale behoeften. Zij is geboren met microcefalie. Microcefalie (micro= klein, cefalie= hoofd) is een aandoening van het centrale zenuwstelsel en wordt gekenmerkt door een te kleine omvang van de schedel, waarbij de hersenen zich niet volledig ontwikkelen. Lichamelijk uit zich dat in dystonie. Bij dystonie is er iets mis met de spierspanning. Er ontstaan langzame, draaiende, onvrijwillige bewegingen met herhalingen. Dystonie leidt meestal tot vreemde lichaamshoudingen. En Fleur heeft een tracheacnanule; een buisje bij haar hals waar ze door ademt.

Vorig jaar zag ik Fleur samen met haar vader, Wytse, bij de Duin triathlon. Ik kreeg kippenvel van hun finish. Na een hele tijd heb ik Wytse benaderd en gevraagd of ik iets kan betekenen voor Fleur. Sponsoren wordt lastig, maar ik kan wel triathlon kennis overdragen en ben enthousiast! En misschien kan ik een keer meedoen?

Na een ontmoeting bij Fleur thuis (ik had een goede binnenkomer met ROZE nagellak ;-)) zijn we een klein rondje gaan fietsen met de tandem. Dat is nog een hele uitdaging en moet ik voorlopig maar aan Wytse overlaten. We hebben afgesproken dat ik dit seizoen een keer een wedstrijd mee zou doen. Om te kijken of het Fleur bevalt, of het mij bevalt en meemaken hoe het is en wat het allemaal inhoudt.

De eerste wedstrijd werd dus de Suydersee Triathlon op Urk. Ik vond het best spannend. Maar toen Fleur met open armen op mij af kwam, waren de zenuwen weg. Wat een vrolijke meid is Fleur! Ze kan niet praten, maar ze kan zeer goed duidelijk maken wat ze wil en wat ze van iets vindt.

Het idee was dat ik de kano met Fleur zou trekken bij het zwemmen en Wytse zou zijn best doen om ons zwemmend bij te houden. Daarna met het hele team fietsen en lopen.
Toen ik de golven in de ‘Suydersee’ zag…leek het mij te gevaarlijk om met de kano het water op te gaan. De golven kwamen van opzij en de kano zou zo makkelijk om kunnen gaan. De veiligheid van de kinderen staan ten alle tijden bovenaan, dus geen kano! Fleur was daar wel boos om. Ze bleef tegen de kano tikken. Waarom deze niet opgeblazen werd? Bij een triathlon hoort zwemmen! Dit geeft wel aan hoe leuk ze het racen vindt.

Behalve team Fleur, was ook team Noah aanwezig. Ook zij besloten niet met de kano het water op te gaan. Wat dan…niet starten? Ik had bij de inschrijving al gevraagd aan de organisatie en jury of het oké was wanneer een angel met de chip van de teamcaptain zou gaan zwemmen om vervolgens met de teamcaptain te gaan fietsen en lopen. Gelukkig heeft iedereen de veiligheid en het plezier van de kinderen voorop staan, dus dat was geen probleem.

Zo geschiedde: Ik en de moeder van Noah namen het zwemonderdeel op ons. Vijf minuten na de rest van de achtste mochten wij starten. Jammer, dat de startlijn en starter al weg waren… Gelukkig kwam er nog iemand aangerend die een provisorisch startsignaal gaf. Deinend in de golven ging ik van start. Haha, ik vond het wel leuk hoor! Er kwamen al snel andere zwemmers in zicht. Met een ruime boog er om heen en voor ik het wist was ik al bij de ladder om het water uit te klauteren. Hoe we dat ooit met de kano hadden moeten doen?

Ik ren snel naar Fleur toe. En we vervolgen met zijn drieën onze weg. Fleur voorop, Wytse daarachter en ik daar weer achter. Ik heb de hele weg met een grote glimlach achter ze aan gereden. Het is zo leuk om te horen wat voor interactie Fleur met haar vader heeft onderweg. Alle paarden werden geteld, mooie huizen gezocht, bidons over en weer gegeven…
Zo mooi om te zien hoeveel plezier Fleur hier aan beleeft! En volgens mij vindt Wytse het ook hartstikke leuk 😉 Wel zwaar hoor voor hem, rechtop tegen de wind in.

In team Fleur is geen haast. Dus na het fietsonderdeel was er ook tijd voor een plaspauze. Ik ga vaker met ze mee doen! Heerlijk zo relaxed racen. We hadden eigenlijk niet afgesproken hoe we het met de jogger zouden doen. Wie wanneer zou duwen. Ik had het nog nooit gedaan, maar zoals Pipi Langkous dan zegt:’Ik denk dat ik het wel kan’. Het eerste stuk mocht Wytse nog even duwen. Heuvel op en af. Fleur geniet! De armen gaan de lucht in. Maar wat een gehobbel voor dat meisje. Fleur zit in een soort buggy; eigenlijk een soort hangmat met wielen er onder. Als kinderfysio vind ik het ergonomisch niet zo verantwoord…maar voor een half uurtje kan het nog wel.

Op de dijk neem ik het stokje over. Ik dacht dat ik dat wel effe zou doen, het duwen. Jemig! Dat is zwaar! Door een duwtje aan de zijkant van de duwstang te geven gaat de jogger dan wel naar links of rechts. Ik moet flink duwen. Wytse zegt dat het met mijn conditie nog wel goed zit…en we mogen best iets rustiger. Dan komt de dijk en deze moet Wytse doen. Ik ben niet sterk genoeg. En papa’s zijn altijd de allersterksten, dus het komt mooi uit dat we een papa bij ons hebben.

Hierna volgt een stuk offroad. Hier duwen we om de beurt. Fleur geniet volop. Ze neemt nog een slokje uit de bidon en wijst welke kant we op moeten. We laten maar in het midden of het de goede kant op was 😉 Ook tijdens het lopen is er volop interactie. Ik geniet hier van. Ondanks dat het zwaar is.

Na dit stuk offroad volgt de dijk weer. Nu moeten we de jogger samen de dijk op duwen. Bovenaan de dijk is het in 1 rechte lijn, over het gras, naar de finish. De boog komt in zicht en de armen van Fleur gaan weer omhoog. Samen ben je sterker dan alleen en samen duwen we Fleur richting de finish.

Wat heb ik genoten van deze bijzondere dag vandaag. Ik vind het zeker voor herhaling vatbaar en als ik Fleur mag geloven, betekent de dikke kus dat zij het ook voor herhaling vatbaar vindt! Maar dan wel met het zwemmen er bij!